Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda w Polsce

"Reżyseria Szydłowskiego chwilami zmierza niebezpiecznie do zaspokojenia gustów zbyt szerokiego grona widzów; bywa, że razi dosłownością, ale szczególnie w scenach zbiorowych ma świetne momenty- jak np. w sekwencji bitwy pod Arras. Trzeba też przyznać, że reżyser robi, co może, by wyraziście różnicować nastrój poszczególnych sytuacji i nadać całości walory cieszącego oczy widowiska. Pomagają mu w tym efektowna scenografia Grzegorza Policińskiego i znakomite (w tej konwencji) kostiumy Anny Chadaj, a także pomysłowa, atrakcyjna choreografia Ingi Pilchowskiej. (...)

"Cyrana" na scenie Teatru Muzycznego najbardziej niosą występujący w nim wykonawcy. Stylową, trafną, dobrze zniuansowaną w każdym elemencie - zarówno od strony aktorskiej, jak i wokalnej - kreację stworzył Paweł Erdman w roli tytułowej. Powierzenie zaś do zaśpiewania tak niewielu fragmentów Agnieszce Przekupień (Roksana) to już zbrodnia! Fenomenalny głos, piękne prowadzenie dźwięku, emocjonalna interpretacja - przecież dla takiej wokalistki winno aż chcieć się komponować! Jeśli Agnieszka Przekupień podszkoli jeszcze warsztat aktorski, będzie prawdziwą gwiazdą. Doskonały bywa też drugi plan. Przejmuje scenę emploi i radością Piotr Kowalczyk jako Pasztet; świetną i złożoną rolę, idealnie podkreślając różne stadia swojej postaci: od wyniosłości i pyszałkowatości po przemianę w bohatera i oczyszczonego ze złości starca stworzył Marcin Ciechowicz jako Hrabia de Guiche; dużo emocji i zadziorności wkłada w występ Przemysław Niedzielski w roli Christiana de Neuvillette'a; klasę pokazuje Andrzej Orechwo. Słowa uznania należą się również świetnie istniejącemu w tym przedstawieniu baletowi. Nikt tu zatem nosem nie kręci, artyści występujący na scenie nie pozwolili, by okazja do wykazania się swoimi umiejętnościami przeszła im koło nosa".

"Na konferencji prasowej towarzyszącej próbom do spektaklu autor libretta podkreślił, że jego zamiarem było wyeksponowanie - obok powszechnie znanego motywu idealistycznej miłości do Roksany - relacji Cyrana z Gaskończykami. - Postać Cyrana jest mi bardzo bliska, ponieważ jestem idealistą i pod wieloma słowami, wyrażeniami i przekonaniami, które włożyłem w jego usta, sam mógłbym się podpisać. Mówię tam o sprzedajnych politykach, paktowaniu z ludźmi, którzy mają pieniądze i o tym, że dobrze jest mieć jakieś reguły, zasady - dodał.

Jak zapowiada rzecznik Teatru Krzysztof Karbowiak, narracja spektaklu jest pełna humoru. Jego zdaniem, Cyrana trudno nie lubić, bo "jest odważny, poetycki, dowcipny i elokwentny. To niezwykły wojownik, poeta, muzyk, filozof, a także miłośnik piękna, wzniosłych ideałów i wartości".
http://lodz.onet.pl/prapremiera-musicalu-cyrano-na-70-lecie-teatru-muzycznego-w-lodzi/c9sdt2

"Bo gdy aktorzy zaczynają śpiewać, spektakl zdaje się odżywać. Statyczne wyznania solowe czy duety bronią się siłą muzyki i głosów śpiewaków. A im więcej na scenie choreografii, tym lepiej: wówczas dostajemy kreślone z jakimś rozmachem widowisko opierające się na podstawowej magii teatru muzycznego. Najlepsza scena całego przedstawienia - "Fantazje kulinarne" w piekarni - jest najciekawsza scenograficznie (przesadzonej wielkości piece podkreślające groteskowość postaci) i choreograficznie. A przede wszystkim jest tutaj, jako jedyna, gra z konwencją: kucharz Pasztet (w tej roli, na premierze, świetny Piotr Kowalczyk) autoironicznie i z humorem umie bawić się głosem (raz śpiewa serio, raz wyolbrzymia akcenty) i bawić się z publicznością. Kowalczyk nie ukrywa przed widzami, którzy znają go z innych przedstawień Muzycznego, że właściwie wchodzi do tej sceny jakby jeszcze ze sztafażem Lejzora Wolfa. To z napięcia dwóch estetyk rodzi się dynamika "Fantazji kulinarnych" i choć na chwilę odżywa komizm Rostanda."

Spektakl Teatru Muzycznego oparty został na libretcie Jacka Bończyka - popularnego aktora i reżysera, który dla Teatru Muzycznego w Łodzi napisał i wyreżyserował również musical dla dzieci "Zorro". Kompozytorem spektaklu został Krzysztof Herdzin - multiinstrumentalista, aranżer i pianista. Współpraca przy tak obszernym widowisku musiała być zgrana, bowiem w odsłonie Teatru Muzycznego w Łodzi słowo idzie za muzyką i ją uzupełnia. Dzięki temu spektakl oddaje to, co widzowi jest najbliższe - uczucia bohaterów. Reżyser Jakub Szydłowski ubrał nieco przestarzałe (w literaturze!) postaci w nową jakość. Chociaż żyją kilkaset lat wstecz - ich problemy zdają się niezwykle aktualne.

Rola Cyrano przypadła Pawłowi Erdmanowi. Aktor dał swojemu bohaterowi nie tylko rodzaj pewności siebie, pomieszanej z uległością (głównie wobec kobiet), wyposażył swoją postać w szelmostwo, które zdecydowanie nie uszło uwadze kobiecej części publiczności. Obserwując karierę Erdmana na deskach Teatru Muzycznego w Łodzi, można śmiało postawić go w pierwszym rzędzie znakomitych solistów. Roksanę zagrała Monika Mulska - zgodnie z założeniem literackiego tekstu była wystarczająco kobieca, co dziewczęca. Cały zespół solistów odznacza się wspaniałymi głosami. Istotne jest również wspomnienie o balecie Teatru Muzycznego, który pięknie dopełnił przesłanie tej historii o kultywowaniu sztuki poprzez miłość.
http://kulturaonline.pl/cyrano,w,teatrze,muzycznym,w,lodzi,piekna,strona,kompleksu,recenzja,spektaklu,tytul,artykul,27036.html

"Cyrano" otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: najlepszy spektakl sezonu 2015/2016